KOTY II

Co jedzą koty?

Kot potrzebuje nie tylko pieszczot, ciepłego legowiska i miseczki mleka. Bez odpowiedniego pożywienia będzie chorował, a jego sierść stanie się szorstka i matowa.

Koty są drapieżnikami, zręcznie łapią myszy, młode szczury, ptaki, a czasem ryby i płazy.
Niestety, jeszcze wielu ludzi traktuje koty jak żywe pułapki na myszy. Zwłaszcza na wsiach i w małych miasteczkach uważa się często, że ten mały drapieżnik powinien się wyżywić sam, a od właściciela należy mu się jedynie miseczka mleka.
Opiekun powienien zadbać, by jego kot codziennie zjadł odpowiednią porcję protein, tłuszczów, węglowodanów, witamin i minerałów.

Ponieważ koty hodowane w domu mają mniejsze zapotrzebowanie na energię, dlatego ich dieta powinna być bogatsza w białka, a zarazem zawierać mniej pokarmów wysokokalorycznych. Wysterylizowane koty mogą wykazywać tendencję do przybierania na wadze w miarę upływu lat. Zamiast produktów mącznych podajemy wtedy kotu dobrej jakości wysokobiałkowe, niskotłuszczowe pożywienie w małych ilościach.

białko	ma ogromne znaczenie dla wzrostu ciała zwierzęcia jest też potrzebne do utrzymania naszego ulubieńca w dobrej kondycji oraz zapewnia mu odporność. Kot potrzebuje pięć razy więcej białka niż pies. Składnik ten znajduje się m.in. w mięsie, mleku, jajkach i w rybach
tłuszcze	dają energię, są też niezbędne dla urody kociej skóry i sierści. Koty potrzebują głownie dlatego, że w nim są rozpuszczalne witaminy A, D, E i K. Brak tłuszczów w diecie uwidoczni się w wyglądzie futerka, a także będzie miało niekorzystny wpływ na system nerwowy. Tłuszcze znajdują sie w rybach w mięsie. Są też w odpowiedniej ilości dodawane do karmy w puszkach.
węglowodany	stanowią źródło energii. Dostarcza ich ryż, ziemniaki, płatki zbożowe i warzywa. Produkty te trzeba podawać ugotowane i w niewielkich ilościach. Ich nadmiar odkłada się bowiem w postaci tkanki tłuszczowej
minerały i witaminy	są potrzebne kotu do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Jednak ich nadmiar może być szkodliwy jak niedobór. Dlatego nie można przesadzać z dokarmianiem pupila preparatami, które je zawierają- zwłaszcza gdy jego codzienna dieta jest bogata i urozmaicona.

Mięso:

jest konieczne. Koty to drapieżniki, a więc zwięrzęta mięsożerne, i powinny codziennie dostawać porcję świeżego, chudego mięsa. Mięso podaje się kotom surowe, gdyż w takiej formie lubią je najbardziej. Powinno być pokrojone w kawałki, żeby koty mogły je rozgryzać. Najlepsze jest chude mięso cielęca, wołowe, baranie, królicze i z drobiu. Należy unikać tłustej wieprzowiny. Doskonałym pokarmem jest dla kotów serce. Wątrobę należy podawać w małych ilościach, ponieważ zawiera zbyt dużo witamin A i D, których nadmiar może prowadzić do zaburzeń chorobowych u dorosłych kotów.

Mleko:

zawiera wiele cennych składników odżywczych, m.in. białko i wapń. Powinny je pić kocięta oraz ciężarne i karmiące kotki. Jeśli dorosły kot lubi mleko, można mu je podawać. Niektóre koty źle tolerują mleko i cierpią po nim na biegunkę.

Jajka:

powinien być to niezbędny, ale bynajmniej nie codzienny składnik diety. Niektóre koty mają trudności z trawieniem białka , dlatego najlepiej jest podawać je ugotowane na twardo.

Ziemniaki:

to bogate źródło węglowodanów. Na szczęście wiele kotów lubi jeść przestudzone, rozdrobnione ziemniaki polane jakimś sosem.

Warzywa:

to zaskakujące, jak wiele kotów lubi warzywa, np. fasolkę marchew, ogórki, pomidory. Podajemy je ugotowane jako dodatek do posiłków.

Ryby:

to jeden z największych kocich przysmaków. Są bogatym źródłem wapnia, który może powodować tworzenie się kamieni w pęcherzu i przewodach moczowych. Dlatego nie przesadzajmy z ilością ryb w kocim menu.

Sucha karma:

dobrej jakości, właściwa zbilansowana i smaczna może stanowić podstawę żywienia kota. Jednak koty bywają wybredne i na niektóre karmy mogą kręcić nosem. Ponadto chrupanie twardych kawałków oczyszcza zęby i zapobiega osadzaniu się na nich kamienia. Kot może przez całe życie być karmiony jedzeniem z puszki. Jeśli będzie ono dobrej jakości, na pewno mu nie zaszkodzi.

Woda :

jest absolutnie konieczna zwierzęciu do życia. Trzeba dbać by kot zawsze miał jej pełną miseczkę. Wiele kotów lubi pić wodę kapiącą z kranu lub wodę z kałuży niż ze swojej miski. Dodając troszkę mięsa lub ryby możemy poprawić smak wzmocnionej chemikaliami wody z kranu.

Trawa:

każdy kot chętnie zjada trawę, i tego nie należy lekceważyć, ponieważ zjadanie trawy ma duże znaczenie da prawidłowego funkcjonowanie organizmu. Po pierwsze w trawie znajduje się dużo związków mineralnych, po drugie reguluje ona trawienie. Zjedzona trawa, działa jako środek wymiotny, pomaga w usunięciu kłębków włosów, które tworzą się w żołądkach kotów z połykanej podczas lizania sierści. Koty trzymane w domu nie mają okazji do zjadania trawy, toteż chętnie zjadają niektóre rośliny doniczkowe. Najlepiej posiać trawę lub zboże w jakiej skrzyneczce.

Ile powinien jeść Kot?

wiek	średnia masa ciała w kg	dzienne zapotrzebowanie żywnościowe w g	liczba posiłków dziennie
5 miesięcy	2	170	3
7-8 miesięcy	3	200	2-3
kot dorosły	4-4,5	185-225	1-2
ciężarna kotka	3,5	250	2-3
kotka karmiąca	2,5	400	4

Żródło: http://www.koty.pogodzinach.net/zywienie.html

KOTY

Moje  ulubione zwierzątka!!!

 Kot domowy (łac. Felis catus^[1][2], również Felis silvestris catus lub Felis (silvestris) domesticus) – udomowiony gatunek ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Koty zostały udomowione ok. 9500 lat temu^[3] i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie^[4]. Gatunek prawdopodobnie pochodzi od kota nubijskiego, przy czym w Europie krzyżował się ze żbikiem. Jest uznawany za gatunek inwazyjny^[5].

Żółwie dzielą się na grupy, lądowe, wodne i wodno-lądowe.

CZYM ŻYWIĄ SIĘ ZÓŁWIE ?

Żółwie lądowe to gady roślinożerne. W naturalnym środowisku w poszukiwaniu pożywienia żółwie stepowe przemierzają jałowe obszary stepów, porośnięte trawami oraz wieloma gatunkami niskiej, sezonowo dostępnej roślinności. Również żółwie z basenu Morza Śródziemnego odżywiają się dziko rosnącymi pędami roślin zielnych i sukulentów. W ten sposób ich dieta jest zmienna i zróżnicowana, pożywna i dobrze zbilansowana, zawiera dużo błonnika zaś mało cukrów i białka i do takiego żywienia jest przystosowany ich organizm. W okresie wczesno-wiosennym żółwie zjadają świeże pędy i liście oraz kwiaty roślin. Z nastaniem późnej wiosny i wczesnego lata spożywają inne gatunki roślin, jedzą także zeschniętą roślinność. Zimując zakopane pod ziemią czy estywując w okresie letnim nie jedzą zaś wcale.

Źródło: http://www.zolw.info/hodowla/zywienie/zywienie-zolwi-ladowych

ŻÓŁW

Żółwie (nazwa systematyczna nieustalona, zobacz niżej) – rząd owodniowców z gromady zauropsydów (Sauropsida)^[1] lub według linneuszowskiejklasyfikacji rząd z gromady gadów (Reptilia). Rząd żółwi dzieli się na 2 podrzędy, 14^[2] rodzin i obejmuje 328 gatunków oraz 124 podgatunki żyjące wczasach nowożytnych, tj. od 1500 roku n.e. W tym czasie wyginęło 8 gatunków oraz 2 podgatunki^[3].

Charakteryzują się obecnością pancerza chroniącego cały tułów. Wśród żółwi spotyka się gatunki zarówno mięsożerne, jak i roślinożerne, wodne i lądowe. Wszystkie są jajorodne. Zapłodnienie wewnętrzne odbywa się za pomocą narządu kopulacyjnego. Żółwie, pomimo tego iż są mniej zróżnicowane morfologicznie od innych gadów, potrafiły opanować najróżnorodniejsze środowiska poczynając od mórz, a na terenach pustynnych kończąc.

Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, lecz zdecydowana większość to mieszkańcy ciepłej i umiarkowanej strefy wszystkich kontynentów oraz wysp oceanicznych i oceanów. Istnieje kilka gatunków żółwi, które zamieszkują Amerykę Północną, Europę iAustralię, gdzie występuje klimat umiarkowany (mroźna zima lub bardzo gorące lato). Gatunki te potrafią przetrwać w takim klimacie, ponieważ zapadają w sen zimowy (hibernacja) lub sen letni (estywacja).

Jedynym żółwiem występującym na terenie Polski w granicach swojego naturalnego obszaru występowania jest żółw błotny. Czasem spotykane sągatunki obce polskiej faunie m.in.: żółw stepowy, żółwiak drapieżny, żółw jaszczurowaty, żółw ostrogrzbiety, żółw grecki, żółw czerwonolicy – zostały one introdukowane^[4].

Dział zoologii zajmujący się żółwiami to chelonologia.

23 maja obchodzony jest Światowy Dzień Żółwia.

źródło: wikipedia

CO JEDZĄ ŻYRAFY?

Dzięki swojej długiej szyi żyrafy mogą żywić się liśćmi i pąkami drzew. Ulubionym gatunkiem są akacje. Żyrafy tygodniowo zjadają setki kilogramów liści, co powoduje że muszą przemierzać wiele kilometrów w poszukiwaniu pożywienia.

Wzrost żyrafy jest jej wadą jeśli chodzi o gaszenie pragnienia. Aby napić się wody musi rozłożyć nogi i mocno się nachylić przez co staje się łatwym celem dla innych drapieżników.

Źródło:http://www.ogrodyzoologiczne.pl/zwierzeta,zyrafa.php

ŻYRAFY

Żyrafa (Giraffa camelopardalis) – afrykański ssak parzystokopytny z rodziny żyrafowatych, najwyższe zwierzę lądowe i największy z przeżuwaczyżyjących w XXI wieku. Jego epitet gatunkowy odnosi się do przypominającego wielbłąda wyglądu i łat na futrze, właściwych lampartowi (leopardowi,Panthera pardus). Gatunek ten wyróżnia się bardzo długą szyją, mierzy 5-6 m wysokości, ważąc średnio 1600 kg w przypadku samców i 830 kg w przypadku samic. Jego najbliższym żyjącym krewnym jest okapi (rodzina Giraffidae liczy na początku XXI w. tylko te dwa gatunki). Bazując na wzorze ubarwienia wyróżnia się 9 podgatunków.

Poszatkowany zasięg występowania żyrafy sięga od Czadu na północy do RPA na południu. Na zachodzie sięga Nigru, na wschodzie natomiastSomalii. Zwierzę zasiedla zazwyczaj sawanny, tereny trawiaste i otwarte lesiste. Główne źródło pożywienia żyrafy to liście akacji, rosnące na wysokości niedostępnej dla większości roślinożerców. Na żyrafę polują lwy. Młode padają też ofiarami lampartów, hien cętkowanych i likaonów. Osobniki dorosłe nie tworzą silnych więzów społecznych, choć gromadzą się w luźnych grupkach, gdy przemieszczają się w tym samym kierunku. Samce tworzą hierarchię społeczną ustanawianą poprzez necking, czyli walkę na uderzenia szyjami. Dominujący samiec zdobywa dostęp do płci przeciwnej, jednakże nie bierze żadnej odpowiedzialności za potomka.

Zwierzę intrygowało różne kultury, i starożytne, i współczesne, z uwagi na swój dziwaczny wygląd. Często przedstawiano je na rysunkach, w książkach i kreskówkach. International Union for Conservation of Nature nadaje mu status gatunku najmniejszej troski (ang. least concern) w licznych częściach swego dawniejszego zasięgu występowania, a niektóre podgatunki klasyfikowane są jako zagrożone (ang. endangered). Niemniej ssak spotykany jest w licznych parkach narodowych i rezerwatach.

źródło: wikipedia